Γιατι αγαπαω τη γιογκα

(c) All rights reserved

Η καλοκαιρινή περιπέτεια υγείας μου με έκανε να μείνω μακριά από ένα από τα πιο αγαπημένα μου πράγματα: τη γιόγκα. Με μεγάλη μου χαρά τη προηγούμενη εβδομάδα ξαναξεκίνησα τη πρακτική μου, με τα δειλά βήματα του αρχάριου που μαθαίνει ξανά από την αρχή τις ασκήσεις και το σώμα του πρέπει να προσαρμοστεί στις προκλήσεις. Η δασκάλα μου λέει ότι το σώμα δε ξεχνάει και ότι γρήγορα θα βρω τη παλιά μου ευελιξία και θα συνεχίσω τη πρακτική μου από εκεί που την άφησα. Μέχρι να συμβεί όμως έχω την ευκαιρία να μάθω τις ασάνες από την αρχή, να διορθώσω ότι λάθη έκανα από συνήθεια ή κεκτημένη ταχύτητα, και γι΄ άλλη μια φορά να πάρω τα πράγματα αργά και να ακούσω το σώμα μου και τους ρυθμούς του πριν βιαστώ να προχωρήσω σε κάθε καινούρια πρόκληση πάνω στο στρώμα. Όπως σε όλους τους χωρισμούς, το ότι έμεινα τόσο καιρό μακριά από τη γιόγκα με έκανε να συνειδητοποιήσω τους λόγους που την αγαπώ τόσο πολύ, και αυτούς τους λόγους ήθελα να μοιραστώ σε αυτό το πόστ:

1. Όταν είμαι πάνω στο ματ είναι η μόνη ώρα μέσα στη μέρα που κατεβάζω ασφάλειες και συγκεντρώνομαι μόνο σε ένα πράγμα. Δε κοιτάω το κινητό μου, δε σκέφτομαι τι θα κάνω μετά, τι πρέπει να γίνει μέσα στη μέρα.. Το μόνο που μετράει εκείνη η ώρα είναι η αναπνοή μου. Και για όλους μας που λειτουργούμε με 200 στροφές τη μέρα, οι στιγμές αυτές που πραγματικά μπλοκάρεις όλα τα έξω ερεθίσματα και ακούς μόνο το σώμα και τον εαυτό σου είναι σπάνιες και πολύτιμες.
2. Η γιόγκα είναι μια ολιστική φιλοσοφία ζωής που σου αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο και όχι απλά γυμναστική. Έχεις τους δασκάλους τους, τις αρχές της, τα συστήματα της κι ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που προτείνουν ένα ολοκληρωμένο τρόπο ζωής με σωματικές και πνευματικές προεκτάσεις που δε σε κάνουν μόνο πιο δυνατό αλλά εν’ τέλει και πιο ολοκληρωμένο. Σε αντίθεση με άλλες μορφές άσκησης που εστιάζουν μόνο στο υλικό σώμα, η ολιστική προσέγγιση της γιόγκα που αναγνωρίζει τη πολυδιάστατη φύση της ευεξίας, το σώμα και το πνεύμα, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Κι επίσης έχω προσέξει ότι είμαι άνθρωπος που πρέπει να μου κεντρίσεις το μυαλό για να αγαπήσω κάτι. Έτσι έγινε και με τη διατροφή: αν μου δώσεις να κάνω δίαιτα θα υποφέρω. Αν όμως μου προσφέρεις ένα καινούριο γνωστικό αντικείμενο που μπορώ να διαβάσω, να ενημερωθώ και να γίνω καλύτερος άνθρωπος τότε το κάνω με περισσή διάθεση.

1.  Η γιόγκα έχει εξέλιξη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να προχωράς τη πρακτική σου, να βελτιώνεις την ευλυγισία σου, να δένεις τα χέρια γύρω από τον αστράγαλο σε εκείνη την άσκηση που όταν ξεκίνησες τα χέρια σου με το ζόρι φτάναν μέχρι το γόνατο, και να καταφέρεις επιτέλους να δαμάσεις αυτή τη στάση που έβλεπες στο Instagram τόσο καιρό και έλεγες ότι δε θα τη κάνεις ποτέ. Γιατί υπάρχει μεγαλύτερο αίσθημα πραγμάτωσης από το να πετυχαίνεις τους στόχους σου και να αισθάνεσαι ότι προοδεύεις; Πείτε με loser or not, αλλά η γιόγκα (και κυρίως η αστάνγκα που έχει συγκεκριμένη αλληλουχία κινήσεων) είναι από τα λίγα πράγματα στη ζωή μου που δίνει αυτή την τόσο άμεση ικανοποίηση της εξέλιξης. Κάτι σαν να περνάς τη πίστα στο Play Station για τους άνδρες αναγνώστες . Και το φοβερό είναι ότι η εξέλιξη στη γιόγκα δεν είναι γραμμική: όπως μου υπενθυμίζει συνέχεια η δασκάλα μου σημασία δεν έχει πόσο μακριά θα φτάσεις και πόσες πόζες καταφέρνεις να κάνεις, αλλά πόσο βαθιά, και σωστά, τις κάνεις.
2. Γιατί το ματ είναι ένας καθρέφτης της ζωής σου και όλ’ αυτά που σε πάνε μπροστά αλλά σε κρατάνε πίσω θα τα βρεις πάνω στο στρώμα σου. Είτε σε χαρακτηρίζει η ανυπομονησία, είτε η ανασφάλεια, ο φόβος, η ταχύτητα, η τεμπελιά, η φιλοδοξία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η έμφαση στον υλικό κόσμο πίστεψε με θα σου βγουν στη πρακτική. Κι αν έχεις καλό Δάσκαλο (με Δ κεφαλαίο), μπορείς ν αποκτήσεις φοβερή ενσυναίσθηση και να πάρεις μαθήματα ζωής. Για μένα ξεκάθαρα το μάθημα που πήρα με πολύ άσχημο τρόπο μέσα από τη περιπέτεια υγείας μου και τώρα καλούμαι να εφαρμόσω και στη πρακτική μου, είναι να ακούω το σώμα μου και τα θέλω του, να ακολουθήσω τους ρυθμούς του και να αφήσω αυτό να με πάει εκεί που θέλει και όχι το μυαλό μου, η φιλοδοξία και τα πρέπει μου.

Είμαι σίγουρη ότι ο καθένας μας έχει τους δικούς του λόγους που αγαπά τη πρακτική του, εμένα όλα τα παραπάνω μου δίνουν κίνητρα (τόσα ώστε να ξυπνάω 7 το πρωί, μέσα στο κατασκόταδο και να πηγαίνω στη πρακτική μου πριν τη δουλειά), αλλά θα ’θελα πολύ να ακούσω και τα δικά σας !