Ρίο 2016, Ολυμπιακή πόλη και αφορμή για αυτό το ταξίδι ήρθε με πρόταση της πρωταθλήτριας ιστιοσανίδας Τζέλλυς Σκαρλάτου, στα πλαίσια της προετοιμασίας της για τη συμμετοχή στην κορυφαία διοργάνωση. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή που χρειαζόμουν έμπνευση για να σχεδιάσω την επόμενη καλοκαιρινή συλλογή για τα vandazzz Η επιλογή να πάω πριν τους αγώνες ήταν γιατί ήθελα να πετύχω την πόλη σε κανονικούς καθημερινούς ρυθμούς. Δεν μου αρέσει να φτάνω στην άλλη άκρη του πλανήτη για να πίνω μπύρες με συνταξιούχους Αμερικάνους, αν και συνέβη και αυτό τελικά, αλλά όχι όπως το φαντάζεστε. (to be continued)
Στα τελευταία νέα το Ρίο πρωταγωνιστεί και παρουσιάζεται με μελανά χρώματα. Κακοί οιωνοί για την εγκληματικότητα ή για τον ιό Ζίκα ακούγονται από παντού. Δεν μπορώ να πω ότι αυτά τα προβλήματα είναι ανύπαρκτα αλλά με σωστή ενημέρωση και προνοητικότητα δεν θα πρέπει να λειτουργούν απαγορευτικά. Η αλήθεια πως, ίσως από τύχη και με λίγη βοήθεια από το Σωτήρη, με το πλήρως εξοπλισμένο για ταξιδιώτες φαρμακείο στο Λουτράκι, δεν ήρθα αντιμέτωπη ούτε με μισό κουνούπι!
Φτάσαμε στο Ρίο ένα κρύο βράδυ με πλήρη εξοπλισμό windsurf, που travel light δεν το λες και αναζητήσαμε πρόσβαση στον πιο private ναυτικό όμιλο της πόλης. Κάποιο email είχε αρχειοθετηθεί λάθος και μας αρνήθηκαν την είσοδο αρχικά. Ευτυχώς, η Τζέλλυ είναι πολύ γλυκιά και τους έπεισε ή μάλλον την λυπήθηκαν και έτσι δεν χρειάστηκε να κοιμηθεί στο δρόμο πάνω από τη σανίδα αγκαλιά με το πανί. Εμένα μετά από τόσες ώρες ταξίδι γλυκιά δεν με λες οπότε η αγωνιστικότητα και αφοσίωση της αθλήτριας μας έσωσαν.
Ξυπνήσαμε το πρωί σε ένα άδειο σπίτι, σε μια από τις πιο ασφαλείς περιοχές, την Urca, με θέα στο Pāo de Açucar και το άγαλμα του Ιησού. Ωραίο καλωσόρισμα, αν και ο ήλιος ήταν διστακτικός την πρώτη μέρα. Πήγαμε για πρωινό στο φουλ της εντοπιότητας σε ένα φούρνο της γειτονιάς. Είναι προφανές με την πρώτη ματιά ότι η υγιεινή διατροφή δεν είναι προτεραιότητα των ντόπιων, αλλά παντού βρίσκεις λύσεις, εμείς επιλέξαμε scrambled eggs με μάνγκο και χυμό passion fruit που μας έδωσε δύναμη για να συνεχίσουμε την περιπέτεια.
Ξεκινήσαμε την περιήγηση μας ανά τις παραλίες της πόλης, πρώτα στην περιβόητη Copacabana όπου λόγω μουντάδας την πετύχαμε άδεια, οι cariocas διανύουν “χειμώνα” και εμφανίζονται μόνο με ήλιο. Ακολούθησε η τυπάδικη σερφοπαραλία Arpoador και καταλήξαμε να είμαστε τα κορίτσια στην Ιπανέμα. Μια βροχούλα μας οδήγησε στα στενά και βρεθήκαμε σε ένα fruit market όπου οι πωλητές μας κέρασαν όλα τα είδη φρούτων και εμείς επιδωθήκαμε σε ένα παιχνίδι εξερεύνησης νέων γεύσεων και εκμάθησης φρουτολέξεων. Ερωτευθήκαμε τα fruta de conde και atemoia, δύο παρόμοια είδη φρούτων, γνωστά ως γλυκά μήλα, αν και σε τίποτα δεν τα θυμίζουν. Εξωτερικά είναι πράσινα με μικρά βουναλάκια στην επιφάνειά τους. Εσωτερικά είναι λευκά με λίγα κουκούτσια και απαλή υφή. Η γεύση τους είναι ό,τι καλύτερο έχω φάει ποτέ! Νομίζω ότι θα μετανάστευα στο Ρίο μόνο για αυτά! Και όπως ήταν αναμενόμενο αγοράσαμε από όλους τους πάγκους, μάνγκο, παπάγια, φρούτα του πάθους, καρπούζι, ανανά, μπανάνες και γυρίσαμε σπίτι ικανοποιημένες από την πρώτη γεύση μας από το Ρίο. Αν είστε λάτρεις της υγιεινής διατροφής τότε πάνω πάνω στη λίστα με τους προορισμούς στο Ρίο να βάλετε τα fruit markets που έχει συχνά στις γειτονιές μέσα στην εβδομάδα ή το υπερμανάβικο hortifruti που το βρίσκεις σχεδόν σε κάθε περιοχή. Θα σας εκπλήξουν ευχάριστα οι άπειρες αμαζόνιες ποικιλίες οπωρολαχανικών!
Επόμενη στάση Açaí; η αγαπημένη υπερτροφή, φρέσκια και όχι σε σκόνη. Οι ντόπιοι το λατρεύουν, οι expats επίσης, και οι τουρίστες ακόμη πιο πολύ. Εγώ έχω τις ενστάσεις μου. Το σερβίρουν με ζάχαρη ή σιρόπι guaraná, κατά συνέπεια είναι πολύ γλυκό και αυτοαναιρείται η διατροφική του αξία. Συνοδεύεται με tapioca ή granola, επίσης γεμάτες ζάχαρη. Δοκίμασα πολλές φορές μήπως και το πετύχαιναν κάπου αλλά μάταια. Αγαπημένα βέβαια των φανατικών είναι στο Bebe Lanches και στο Balada Mix , ενώ τόσο locals όσο και expats ορκίζονται ότι το καλύτερο το φτιάχνει το Tacaca do Norte. Εκεί το δοκίμασα σκέτο (ζητήστε το puro) και ομολογώ ήταν καλύτερο, αν και δανείστηκα μισή μπανάνα από την windsurfer Hayley Chan και μία από την Τζέλλυ. Πιστεύω αν στο μίξερ έμπαιναν με μια παγωμένη μπανάνα και αμύγδαλα η γεύση θα απογειωνόταν και θα διατηρούσε επάξια τον τίτλο της υπερτροφής!
Οι Βραζιλιάνοι αγαπούν το φαγητό και θέλουν να τα δοκιμάζουν όλα για αυτό και το εστιατόρια με μπουφέ είναι πολλά και πολύ καλά. Αγαπημένο και χορτοφαγικό, το κρυμμένο Refeitorio Organico, στο κεντρικό Botafogo. Φτάνεις μπροστά σε μια μικρή πόρτα και περνώντας ένα πολύ στενό και μακρύ διάδρομο, σκεπτόμενος ότι έχεις κάνει σίγουρα λάθος, καταλήγεις σε μια μικρή αυλή και στο ημιυπαίθριο κάτω όροφο του εστιατορίου όπου τα πράγματα είναι ήσυχα, χαλαρά και ζεν, όπως ταιριάζει άλλωστε με το βουδιστικό ντεκόρ του. Ανεβαίνοντας μια μικρή σκάλα φτάνεις στο πατάρι όπου τα πράγματα ζωηρεύουν μπροστά από τον πλούσιο μπουφέ που κάνει και τον πιο απαιτητικό χορτοφάγο να πει “Αμήν”! Έχει από όλα! Λαχταριστό vegan sushi, hummus, guacamole, cous cous, meatless meat balls, tabuleh, tofu, διάφορα τροπικά και μη ψητά λαχανικά και περίτεχνες σαλάτες. Bottomless value for money lunch, το προτιμούν τόσο οι locals όσο και οι ψαγμένοι expats μέχρι και βουδιστές μοναχοί! http://www.refeitorioorganico.com.br/index.php
Με τόσο φαγητό μόνο το surf μας σώζει! Το Ρίο είναι μια πόλη στο πόδι και κυρίως ξυπόλητη ή με havaianas έστω… Βασική προϋπόθεση ο ήλιος και ξεχύνονται όλοι στις παραλίες με ποδήλατα ή πατίνια για beach volley, beach tennis, beach football, altinho (ένα άθλημα τύπου ποδόσφαιρο αλλά οι παίκτες ανταλάσσουν πάσσες με σκοπό να μένει η μπάλα συνέχεια στον αέρα και να μην ακουμπήσει την άμμο) και βέβαια για surf! Πέρασα ώρες ολόκληρες ένα απόγευμα στην Κοπακαμπάνα χαζεύοντας ένα νεαρό carioca να παίρνει το κύμα που έσκαγε πάνω στο βράχο του Leme, παρέα με τους ψαράδες και υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ιησού που κρυβόταν ενίοτε πίσω από ένα ροζ συννεφάκι.
Εγώ κύματα έπιασα στο Recreio, υπό την καθοδήγηση του André, που μόλις τώρα ψάχνοντας πληροφορίες για αυτό το κείμενο ανακάλυψα ότι ήταν επαγγελματίας surfer, a.k.a pro! Γεγονός που εξηγεί πολλά, πριν μάθω αυτή την λεπτομέρεια νόμιζα ότι οι Βραζιλιάνοι έχουν κάνει συμφωνία με το διάβολο και πιάνουν τα κύματα πιό εύκολα από εμάς τους gringos και φαίνονται και πολύ πιο cool ομολογουμένως ή όπως το λένε εκεί ήταν εντελώς “irado” από τα λίγα που πρόλαβα να δω καθώς έπιανε κύματα μόνο όταν ήμουν μέσα στο «πλυντήριο».
Το Recreio είναι ένα ήσυχο προάστειο με όμορφες παραλίες κατάλληλες για όλα τα επίπεδα. Η Pedra do Pontal χωρίζει τις δύο παραλίες την praia do Recreio από την μία πλευρά και την praia da Macumba από την άλλη. Λίγο μετά βρίσκεις την πανέμορφη Prainha όπου επικρατεί έντονο τοπικιστικό bullying, όπως με ενημέρωσε ο Sebastian από το Surf n’ Stay, αλλά μην ανησυχείς ακολουθεί η μαγευτική Grumari. Εκεί είναι προστατευόμενο το φυσικό τοπίο, απαγορεύεται να χτίσουν και κάνεις surf με θέα το δάσος. Τα σαββατοκύριακα έχει ελεγχόμενη προσέλευση, όταν γεμίσει απαγορεύουν την είσοδο για να διατηρήσουν την ησυχία και την μαγεία, οπότε πήγαινε από νωρίς… http://www.riosurfnstay.com
Με τόσο surf λογικά θα πείνασες για αυτό σου προτείνω να δοκιμάσεις το Natural do Recreio (http://naturaldorecreio.com.br ) σερφάδικο στέκι, με καλό φαγητό, μπουφέ με το ζύγι, ωραίο στυλ και χαλαρή διάθεση. Δοκίμασα ένα εκπληκτικό μπιφτέκι κολοκύθας, γεμιστή μελιτζάνα με τόνο και το απίθανο bobó (κάτι μεταξύ πουρέ και σούπας με βάση το γιούκα) με καρδιές από φοίνικα. Φαντάζομαι πως και ο Kelly Slater θα συμφωνεί μαζί μου ότι είναι το πιο rad εστιατόριο της περιοχής!
Το πιο τυπικό βραζιλιάνικο φαγητό είναι το feijoada, ή κοινώς φασολάδα. Η βάση του είναι μαύρα φασόλια και κρέας. Ευτυχώς πολλά εστιατόρια έχουν φροντίσει να έχουν vegetarian και pescatarian εκδοχές για εμάς τους μη κρεατοφάγους. Το δοκίμασα στο Naturalie Bistro, ένα οργανικό χορτοφαγικό εστιατόριο που στεγάζεται σε ένα μικρό σπίτι στο Botafogo. Πολύ ζεστό περιβάλλον, εξαιρετικό προσωπικό και φοβερό φαγητό. Κάθισα στο μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι μόνη, έχοντας διαβάσει στο διαδίκτυο ότι προωθούν την κοινωνικότητα και είπα να το δοκιμάσω. Όταν τα ισπανικά με πορτογαλική προφορά δεν φτούρισαν έσπευσαν τα μέλη μιας αριστοκρατικής βραζιλιάνικης οικογένειας να μεταφράσουν σε άπταιστα αγγλικά και έτσι κατάφερα να πιω τον χαλαρωτικό χυμό με φρούτα του πάθους, νερό καρύδας, χαμομήλι και γλυκά βότανα. Για πρώτο πήρα ένα carpaccio κολοκυθιού με τυρί από αμύγδαλο και μετά τη feijoada με τόφου και κολοκύθα συνοδευόμενη από τη βραζιλιάνικη farofa, ένας είδος ψημένου αλευριού από γιούκα/κασσάβα, εδώ φτιαγμένη με καρότο. Τέλος καλό πάντα γλυκό με ένα brownie από αμύγδαλα και κακάο με καραμέλα από ξηρούς καρπούς και παγωτό μπανάνα! https://www.facebook.com/Naturalie-Bistrô-638560862933216/
Τη φασολάδα τη δοκίμασα και στο Vegan Vegan, ένα εστιατόριο με διαφορετικό μενού κάθε μέρα. Η δική τους εκτέλεση της feijoada ήταν εξίσου γευστική, με μανιτάρια και κολλιτσίδα και συνοδευόταν από απίστευτη farofa μπανάνας. Οι γευστικοί μου κάλυκες έκαναν πάρτυ με το σορμπέ τζίντζερ με σιρόπι σοκολάτας. http://www.veganvegan.com.br/index1.html
Μια λιγότερο ταπεινή έκδοση της δοκίμασα στην Ιπανέμα, στο Zazá bistro tropical. Εκεί με πήγε ο Τάσος, κατά ορισμόν expat αλλά στην ουσία local με coraçao carioca και αυτός ξέρει… Είναι ένα μικρό σπίτι με ντεκόρ έθνικ βραζιλιάνικο, με ευχάριστη βεράντα και φοβερά κοκτέιλ. Τις κυριακές αναβιώνει αυτό το ντόπιο πιάτο, παραλλαγμένο ουσιαστικά, καθώς το φτιάχνουν με λευκά αντί για μαύρα φασόλια, θαλασσινά και καρδιές φοίνικα. Πιο γκουρμέ φασολάδα δεν γίνεται! http://www.zazabistro.com.br/zazabistrotropical
Καλό χορτοφαγικό εστιατόριο είναι και το bio carioca στην Κοπακαμπάνα. Αξίζουν τα νιόκι από ρίζα τάρο (τύπος γλυκοπατάτας) και το στρογκονοφ (σούπα) από καρδιές φοίνικα. Εκεί γιόρτασα ένα χρόνο χωρίς καφέ απολαμβάνοντας ένα κρύο maté, δανεικό από Αργεντινή και ιδανικό υποκατάστατο του freddo ως comfort drink. http://www.biocarioca.com.br/home
Η γεωμορφολογία του Ρίο είναι μοναδική και πρέπει να την θαυμάσεις από ψηλά. Τα καλύτερα σημεία για να την θαυμάσεις είναι το Pāo do Açucar, το Corcovado όπου βρίσκεται και το άγαλμα του Ιησού, Cristo Redendor, ή αν σου είχε μείνει στο μυαλό ο στίχος «you ain’t been in a helicopter flying round Jesus statue wit a mountain in Brazil» του καθ’όλα σεξιστικού αν και αγαπημένου hit των Puff Daddy, Pharell και Lenny Kravitz, “show me your soul” τότε είναι και δικό σου major bucket list to do και σπεύσε είτε στο Pāo είτε στη Lagoa στο ελικοδρόμιο για να κάνεις tick the box! Μοναδική εμπειρία, cidade maravilhosa 1000%, η βόλτα περιλαμβάνει παραλίες, τροπικά δάση και eye contact με τον Χριστό! http://www.helisight.com.br
http://www.riobyhelicopter.com
Στη Lagoa (λίμνη) άραξε στο Palaphita Kitch και απόλαυσε δυνατή caipirinha, χαζεύοντας τους locals που τρέχουν γύρω από την λίμνη μέχρι αργά… http://palaphitakitch.com.br
Στην άλλη πλευρά της πόλης μετά το Arco do Lapa,(οι καμάρες από το παλιό υδραγωγείο) θα ανέβεις τα πολύχρωμα σκαλιά του Σαλερόν και θα φτάσεις στην μποέμ γειτονιά Santa Teresa. Υπέροχη θέα, μικρά καλλιτεχνικά και τουριστικά μαγαζάκια και εξαιρετικά καφέ, μπαρ και εστιατόρια. Δοκίμασε το ψητό ψάρι στο Sobrenatural. ‘Ερχεται με σως από γάλα καρύδας και συνοδεύεται από ψητή μπανάνα και πατάτα baroa. Η ακριβής μετάφραση είναι ξανθόρριζα και είναι ένα γευστικό μείγμα πατάτας, plantain, καρότου και σέλερυ. Μετά πήγαινε για ένα καφέ στο Cafecito και για ένα ποτό στο Bar dos Descansados. Όταν χορτάσεις κουλτούρα και τοπίο πάρε το παλιό το τραμ για να επιστρέψεις στην πλατεία. http://restaurantesobrenatural.com.br
Ένα ακόμη παραδοσιακό βραζιλιάνικο πιάτο δοκίμασα στο bar urca, την moqueca, στιφάδο θαλασσινών. Το εστιατόριο αυτό λειτουργεί πολλά χρόνια και αποτελεί μέρος της παράδοσης της γειτονιάς. Είναι γνωστό για το προνομιακό του σημείο, μιας και αν κάτσεις στο πεζούλι πάνω από τη θάλασσα βλέπεις το ηλιοβασίλεμμα δίπλα από το άγαλμα του Χριστού. http://www.barurca.com.br/?lang=en
Στην ίδια γειτονιά θα βρεις το εξαιρετικό Brasserie Julius. http://juliusbrasserie.com.br Ο Julius είναι ένας Ολλανδός που παντρεύτηκε τη Βραζιλιάνα Márcia. Μαζί μπερδέψανε τις κουζίνες τους και μας προσφέρουν συγκλονιστικές γεύσεις. Βρεθήκαμε εκεί εξαιτίας της Ολλανδικής ομάδας windsurf που ήταν θαμώνες, θαυμαστές του φαγητού και λάτρεις της Τζέλλυς. Είναι συγκινητικό να βλέπεις παλιούς Ολυμπιονίκες (2 Νεοζηλανδοί), νυν παγκόσμιους πρωταθλητές και Ολυμπιονίκες, καθώς και την νέα γενιά αθλητών από πολλές χώρες να θαυμάζουν την αθλήτρια φίλη μου που για τέταρτη φορά θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στους αγώνες! Η εκτίμηση και ο θαυμασμός από τους πρώην και νυν συναθλητές της μιλάει μόνος του για την αξία της και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο, πέρα από την προσωπική συγκίνηση όταν την είδα μέσα από βοηθητικό σκάφος να συμμετέχει και να δίνει μάχη με τα στοιχεία της φύσης σε προολυμπιακό αγώνα. #respect #goGelly
Μετά τον αγώνα πεινάς και κοντά στην Ολυμπιακή μαρίνα τυχαίνει να βρίσκεται το Tacaca do Norte, ένα στέκι που συστήνεται σε όσους αναζητούν την αυθεντική εμπειρία. Έτσι λοιπόν έρχεται εκείνη η δύσκολη ώρα που είσαι ‘Ελληνας και θα φας «tacaca», την Αμαζόνια σούπα με γαρίδες. Ως εδώ καλά αλλά μέσα έχει μία διάφανη γλύτσα από κασσάβα, η οποία μένει στον πάτο και εύκολα την αποφεύγεις αν δεν είσαι τόσο θαρραλέος, αν βέβαια το τολμήσεις θα δεις ότι είναι σχετικά άγευστη. Το αποκορύφωμα , βέβαια, έρχεται με το τελευταίο συστατικό, το jambú, ένα πράσινο φύλλο με αναισθητική δράση. Έφτασες μέχρι εδώ, νομίζω αξίζει να το δοκιμάσεις!
https://www.facebook.com/pages/Tacaca-Do-Norte-Flamengo/201853483240486
Αν πάλι θες άρωμα από παλιό αριστοκρατικό Ρίο σπεύσε στο Copacabana Palace Hotel. Εκεί το εστιατόριο Pergula έχει θέα από την μία πλευρά στην πισίνα του ξενοδοχείου με τους χλυδάτους guests και από την άλλη στο δρόμο και την παραλία της Κοπακαμπάνα. Εξαιρετικό φαγητό σε λογική τιμή για τέτοιο ξενοδοχείο.
Ίσως πάλι να μπούχτησες τόσο υγιεινή διατροφή και να θες να φας ένα burger! Τότε ο δρόμος για την κόλαση είναι ένας και σε οδηγεί στο Caverna! Έστω και αν οι φίλοι μου τίμησαν το original και το εκθειάζουν, πιστή στις διατροφικές μου συνήθειες επέλεξα το χορτοφαγικό με φασόλια, μαυρομάτικα, βρώμη, μανιτάρια, πικάντικες μπάμιες με ψωμί από σπόρους chia. Κάθε μήνα αλλάζει το μενού, το δικό σου vegan burger θα είναι διαφορετικό! Απλά πάρε και ένα ή δύο cocktails και θα με θυμηθείς ή θα τα ξεχάσεις όλα! http://www.caverna.net.br/#home
Την επόμενη μέρα θα χρειαστείς πολύ νερό καρύδας, οι φυσικοί ηλεκτρολύτες του θα κάνουν τα μαγικά τους. Θα το βρεις παντού, σε όλες τις παραλίες πουλάνε φρέσκιες καρύδες αλλά θα την απολαύσεις καλύτερα στην παραλία της Barra da Tijuca, μια ατελείωτη κατάλευκη αμμουδιά που είναι σχεδόν ερημική τις καθημερινές. Πιες την καρύδα και πάρε δύναμη να περπατήσεις μέχρι τη Reserva da Tijuca, που είναι η συνέχεια της παραλίας αλλά χωρίς τη σκιά των πολυκατοικιών καθότι πρόκειται για περιοχή natura!
Αν είσαι πολύ αθλητικός πάρε το μονοπάτι από το πάρκο Lage και ανέβα μέχρι το άγαλμα του Χριστού στο Corcovado. Εκεί γνώρισα τον Άγγλο στην Νέα Υόρκη, Tom, που λίγες μέρες πριν είχε ολοκληρώσει το iron man challenge και λίγες μέρες μετά θα έτρεχε υπερμαραθώνιο και το έκανε χαλαρά σε 1,5 ώρα, εγώ πήγα με το τρένο… Το πάρκο είναι συνέχεια του βοτανικού κήπου. Μέσα σε πελώριους εντυπωσιακούς φοίνικες θα βρεις την όμορφη νεοκλασσική βίλλα με το εξαιρετικό café και θέα στο βουνό Corcovado. Αν πάλι ανεβοκατέβεις με το τρένο σταμάτα στο vegetarian Prana, http://www.pranavegetariano.com για ένα φαλάφελ ή ό,τι έχει σκαρφιστεί ο σεφ εκείνη την μέρα και φυσικά για açaí, το πιο γευστικό της πόλης με ανανά, μπανάνα και πορτοκάλι. Δυστυχώς και αυτό το μείγμα περιλάμβανε ζάχαρη. “Μα είναι οργανική” μου είπε ο carioca του μαγαζιού, «μα είναι ζάχαρη» του απάντησα σε άπταιστα πορτογαλικά καθότι είχαν πλέον αποδώσει τα 3 μαθήματα survival skills στο http://www.falabrasilschool.com . Η μεθοδολογία τους είναι πρωτοποριακή, σκοπός είναι να καταφέρουν να σκέφτεσαι και να απαντάς αυθόρμητα στα πορτογαλικά, λες και είσαι παιδί! Το μάθημα είναι διαδραστικό, μέσα και έξω από την τάξη, κάνεις πρακτική στους δρόμους του Ρίο με ανυποψίαστους περαστικούς. Με τον Αμερικάνο συμμαθητή μου Russel, συνταξιούχο μουσικό ορχήστρας (τρομπέτα) μάθαμε όλα τα φρούτα του hortifruti, πήραμε οδηγίες προς όλες τις κατευθύνσεις και τελικά καταλήξαμε να πίνουμε μπύρες ακούγοντας παράφωνους cariocas να κάνουν καντάδα.
Αν πάρεις ταξί στο Ρίο κάτι θα μάθεις σίγουρα! Βέβαια για να φτάσεις εκεί που θες φρόντισε να ξέρεις πώς προφέρονται οι διευθύνσεις ή τουλάχιστον να τις έχεις κάπου γραμμένες να τις διαβάσουν. Η βραζιλιάνικη προφορά είναι το κάτι άλλο! Και σίγουρα μάθημα ζωής είναι πώς οδηγούν σαν τρελοί αλλά παραμένουν ζεν και χαρούμενοι. Θα κολλήσεις σίγουρα στην κίνηση αλλά τουλάχιστον θα κάνεις ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το Ρίο, τις παραλίες και τον γυμνισμό, που ίσως να τον υποστηρίζουν σθεναρά ως έκφραση φυσικότητας. Να ξέρεις πάντως, ότι επιτρέπεται μόνο σε παραλίες γυμνιστών, όπως απαγορεύεται και το topless, επιτρέπεται, όμως, ή σχεδόν επιβάλλεται το βραζιλιάνικο κόψιμο στα μαγιώ, χωρίς να έχει σημασία μέγεθος και σχήμα της λουόμενης…
Εναλλακτικά και τα λεωφορεία τους σε πάνε παντού για μόνο 3,80 $ Reis , μόνο αν αντέχεις το κούνημα…
Αν βέβαια σου αρέσει πολύ το κούνημα ενημερώσου από τα τοπικά sites για το που θα γίνει η επόμενη samba. Οι βραζιλιάνοι διασκεδάζουν χορεύοντας samba με ζωντανή μουσική, σε πάρκα, σε πολυχώρους, σε φαβέλες ή και στην έδρα των μεγάλων σχολών σάμπα… Τι περιμένεις, partiú samba, φύγαμε!
Rio de Janeiro
Cidade maravilhosa, cidade olimpica
Rio 2016, Olympic city and excuse for this trip was windsurfer champion Gelly Skarlatou’s training for her fourth participation in the games. The timing couldn’t be more perfect, I was in desperate need of inspiration to design my new summer collection for vandazzz. I chose to join her before the big event as I wanted to catch the city unprepared, in its regular everyday rhythm. I hate it when I reach the other end of the world and end up drinking beers with American pensioners, although this did happen but significantly diversified. (to be continued)
Rio makes the headlines lately in a less than favorable manner with bad omens for its criminality or the Zika virus. I can’t say these are non-existent but with information and precaution this should not be a deterrent. The truth is no mosquito approached, either because I was lucky enough or maybe I should thank Sotiris with his fully “repellent” equipped pharmacy in Loutraki!
We arrived in Rio a cold evening and with full windsurf equipment as luggage, this is by no means a travel light circumstance. We sought refuge at the most elite nautical club of the city. An email was probably overlooked and we were denied access initially. Luckily Gelly is very sweet and convincing and probably got their soft side, so sleeping on the street over her board hugging the sail, was avoided. I was far from sweet after such a long trip and so I’m thankful for being saved by this athlete’s persistence and determination.
The next morning we woke up in an empty house in Urca, one of the safest neighborhoods, overlooking Pāo de Açucar and the Jesus statue which was a beautiful welcome. The sun was hesitant this first day but that didn’t faze us. We had breakfast at the neighborhood bakery. It’s obvious that Brazilians couldn’t care less about clean eating but there are always options and we got our scrambled eggs with mango on the side and a passion fruit juice, which was ammunition enough to march on.
We headed towards the city beaches, first stop was the (in)famous Copacabana. Empty due to the cloudy weather. This is the winter of the cariocas’ discontent and they only coordinate showing face with the sun. From Leme rock to the Fort this is one walk you should definitely walk. We then moved on to Arpoador, the cool surfer’s beach until we ended up being the girls in Ipanema. A small shower made us head inland and we found ourselves in the Ipanema fruit market. The salesmen treated us with all sorts of fruit and we gave in a game of exploring new tastes and learning Brazilian fruit names. We fell in love with fruta de conde and atemoia, two similar kinds of fruit, also known us sweet apples, even though there’s no resemblance to the common fruit. The skin is green and bumpy and inside it’s smooth white with some pits. They taste like heaven and I would consider moving to Rio just for that! As you can imagine we got as many mangos, papaya, passion fruit, watermelon, pineapple and bananas as we could carry and returned home satiated with our first taste of Rio. If you are a healthy food addict top of your list should be visiting a street fruit market or an hortifruti, the local horticultural supermarket which you’ll find in most neighborhoods. You’ll be pleasantly surprised by so many unknown amazonian varieties.
Next stop Açaí, the favorite superfood and we mean the fruit not the powder. The locals adore it, likewise the expats and the tourists even more so. I beg to differ as it’s served with either sugar or guaraná syrup, both make it too sweet for my taste and ruin its nutritional value. It’s served with tapioca or granola, which means even more sugar. I tried it in different places, hoping I’d find one I liked but it was all in vain. The locals go crazy for the Bebe Lanches and Balada Mix ones, but both locals and expats swear the best one is at Tacaca do Norte. I tried a plain one there, without sugar (ask for it as “puro”) and I must admit it was the best one, even though I had to borrow half a banana from Hong Kong’s windsurfer Hayley Chan and one from Gelly. I firmly believe that the taste would skyrocket if they blended açai with a frozen banana and some almonds and this would also justify its superfood title.
Having spent 2 weeks in Rio I came to the conclusion Brazilians love food and want to try everything and probably that’s why they are so many good buffet restaurants like the vegetarian Refeitorio Organico, a hidden gem in Botafogo. You get in front of a small door that leads to a long, narrow corridor, which you walk through thinking this must be a mistake. At the end there is a small yard and a semi-openair ground floor zen laidback restaurant with Buddhist decorum. Small stairs lead to the buffet on the upper level where things heat up in front of the abundant buffet that can make even the most demanding vegetarian cry: Amen! It has everything! Mouthwatering vegan sushi, hummus, guacamole, cous cous, meatless meatballs, tabuleh, tofu and various tropic grilled veggies and inspired salads. Bottomless value for money lunch that’s why it’s preferred by locals, expat connoisseurs and even Buddhist monks! http://www.refeitorioorganico.com.br/index.php
With so much food only surf can save us! Rio is a city on foot, mainly barefoot or with havaianas at least… Basic prerequisite is the sun and everyone swarms to the beaches, on bikes or skates and play beach volleyball, beach tennis, beach football, altinho (which is a sort of soccer game where the players pass the ball with the sole purpose of keeping it always high above ground) and of course there’s surf. You have to keep in mind that life is hard in the favelas and sports are the best outlet for all the local youth! So surf really does save us!
I spent an afternoon in Copacabana watching the young cariocas catching the wave that was hitting the Leme Rock with my fishermen friends and under the watchful gaze of Cristo Redendor who was playing peek a boo with a pink cloud.
As for myself, I caught waves in Recreio under the guidance of André, who, only while researching details for this article on the Surf n’ Stay website, I found out he was a former pro surfer. That sort of explains a lot. Before this little info came to notice, I thought Brazilians had made a deal with the devil so they could catch waves a lot easier than the rest of us and look a lot cooler doing so, or as cariocas say it was totally “irado”, from the little that I got to see, as he only caught waves when I was wiping out!
Recreio is a quiet suburb with beautiful beaches, suitable for all surf levels. Pedra do Pontal sets apart the two beaches, praia do Recreio on one side and praia da Macumba on the other. Further on there’s the beautiful Prainha where Surf n’ Stay informed me is a locals-only beach, but worry not you can avoid bullying at the hustle-free enchanting Grumari beach which is your next stop. It’s a natural reserve area and nothing beats the view from the line up, it’s a forest. On the weekends you should head there early, as access is prohibited when the beach is full to preserve the quiet and magic of this place. http://www.riosurfnstay.com
All this surfing must have made you starve, that’s why I suggest you try surfer’s hangout Natural do Recreio http://naturaldorecreio.com.br with a tasty food buffet, pay by the kilo, great style and laidback attitude. I tried an exquisite pumpkin burger, aubergine stuffed with tuna and the remarkable bobó (something between puree and soup based on yucca) with palm hearts. I bet that Kelly Slater agrees with me when I say this is the most rad food joint in Rio!
The most typical Brazilian dish is feijoada. It’s black beans cooked with meat. Luckily most restaurants offer vegetarian and pescatarian versions for us non-carnivores. I first tried it at Naturalie Bistro and organic vegetarian restaurant located in a miniature house in Botafogo. It has a very warm environment, friendly staff and amazing food. I sat at the long communal table, as I had read online that they promote socializing. Traveling with a pro athlete in training means traveling alone so I thought why not? When my poor knowledge of Spanish spoken with a Portuguese accent didn’t help much, the members of a posh Brazilian family rushed to my rescue and so I managed to order the relaxing juice with passion fruit, coconut water, chamomile and sweet herbs. I had a zucchini carpaccio with almond cheese as a starter and the tofu and pumpkin feijoda as a main course. It’s served with the Brazilian farofa, a sort of baked flour from yucca, which they made with carrot. My happy ending came in the form of a brownie from almonds and cacao with caramel made from nuts and banana icecream! https://www.facebook.com/Naturalie-Bistrô-638560862933216/
I tried another version of feijoada at Vegan Vegan, a restaurant without set menu and a different surprise every day. Theirs was just as tasty, made with mushrooms and burdock accompanied by a yummy banana farofa. My taste buds partied in the end with their ginger sorbet. http://www.veganvegan.com.br/index1.html
A less humble version of feijoada is served every sunday at Zazá bistro tropical. I went there with Tasos, who’s an expat on papers but a carioca at heart and so he knows best. It’s a small house in Ipanema with a brazilian ethnic decorum. We sat on its pleasant porch and enjoyed amazing cocktails. They recreate feijoada once a week with seafood, white instead of black beans and palm hearts. Bean soup can’t get more gourmet than this!
Bio carioca is another excellent vegetarian option in Copacabana. Try the taro root gnocchi and the palm hearts estrogonoff. It was there that I celebrated a year without coffee by enjoying a cold maté, borrowed from Argentina it’s the ideal comfort drink substitute for the freddo coffee. http://www.biocarioca.com.br/home
Geologically Rio is unique and you should be able to admire this phenomenon of a city from above. The best spots to do so are Pāo do Açucár, Corcovado where you find Cristo Redendor or if you happen to have heard the somewhat sexist yet funny upbeat song by Puff Daddy, Pharell and Lenny Kravitz «show me your soul» which says «you ain’t been in a helicopter flying round Jesus statue wit a mountain in Brazil» then this may have caused a major bucket list to do and you should rush to one of Rio’s heliports for the flight of your life. 1000% Cidade maravilhosa flying over the beaches, tropical forest and having eye contact with Christ himself. ! http://www.helisight.com.br
http://www.riobyhelicopter.com
Spend a sunset in Lagoa (lake) at Palaphita Kitch and sip on a strong caipirinha as you watch locals running, biking or skating around the lake till late…
At the other side of town after Arco do Lapa (the arches of the old aqueduct) you will walk up the colourful Saleron staircase and reach bohemian neighborhood Santa Teresa with impeccable views, small artsy and touristry shops, beautiful cafés and restaurants. If you are a pescatarian try Sobrenatural. Its grilled fish comes with a coconut milk sauce, grilled banana and baroa potato, best described as a mixture of potato, plantain, carrot and celery. Head to Cafecito for a Brazilian coffee or at Bar dos Descansados for a caipirinha. When you’re full from food, culture and ambience take the old tram to get back to the square. It’s free! http://restaurantesobrenatural.com.br
Another typical Brazilian dish is moqueca, a fish stew which I tried it in the long running Bar Urca which is part of the neighborhood’s tradition, known for it’s view from the street which overlooks the sun setting right next to Christ. http://www.barurca.com.br/?lang=en
In the same neighborhood you’ll find the exquisite Brasserie Julius. http://juliusbrasserie.com.br Julius is a Dutch who married the Brazilian Márcia. Together they mixed their relative cuisines and offer us mindblowing treats. The Olympic Dutch team were regulars, fans of its food and admirers of Gelly. It’s really moving seeing old and new Olympic and world champions from the 80’s up to date (especially her 2 New Zealanders champions and friends) and the youth of the sport admiring my athlete friend who will be representing Greece for the fourth time in these games. The respect and admiration of former and current athletes speaks for itself and I will say nothing more except that I was very emotional and proud when I saw her competing from a help boat at sea during a preolympic event. #respect #goGelly!!!
After the race we were starved and close to the Olympic marina happened to be “Tacaca do Norte” which was highly recommended for all who seek authentic experiences. And here comes the hard moment, when as a Greek I have to order to eat something called “tacaca”, translated as either the bad things or simply “crap”. It’s an Amazonian soup with shrimps. So far so good, but inside there is a diaphanous slime made from cassava, which if you’re not bold enough, you can easily avoid as it lingers in the bottom of the bowl, if you go for it you’ll see it has no particular taste. But the pivotal moment is when you get to the last ingredient, jambú, a green leaf with anesthetic effect. You’ve come this far, I think you should try it!
https://www.facebook.com/pages/Tacaca-Do-Norte-Flamengo/201853483240486
If you want some flair from old aristocratic Rio rush to the Copacabana Palace Hotel. Its Pergula restaurant has two sided views. Towards the poolside you can browse the posh hotel guests or on the street side you get a full Copacabana beach view. Exceptional food reasonably priced for such a hotel.
Ok, so by now you’re probably fed up with all this healthy food and you need a burger, then, for sure, Caverna is your highway to hell ticket! Even though my friends tried its original and speak of its merits, I stayed faithful to my nutritional habits and ordered the vegan one with beans, blackeyed peas, oats, mushrooms, spicy okra and chia bread. The menu changes every month so your vegan burger will be different! Don’t forget to try a cocktail or two and you’ll remember me as you drink them, on second thought I bet you’ll forget just about everything! http://www.caverna.net.br/#home
Next day you’ll need the natural remedy of coconut water, with its electrolytes working their magic. You’ll find them everywhere, all the beaches have stands that sell fresh coconuts, but, you’ll enjoy it better at the endless white sandy beach of Barra da Tijuca. It’s almost empty on weekdays which is a plus, so drink your coconut to get energized enough to walk to Reserva da Tijuca which is the last part of the beach minus the shadowing buildings as the area is environmentally protected and no construction is allowed.
If you are sporty then take the trail from Lage park on Corcovado to get to the statue of Christ. There I met Englishman in New York, Tom, who had finished the iron man challenge a few days before and would be running an ultra-marathon a few days later, it took him 1,5 hours to go up, I took the train… The park is part of the botanical garden, and among sky high palm trees you’ll find a beautiful neoclassical villa with a nice café and full Corcovado view.
If you come down from Corcovado by train stop over at Prana www.pranavegetariano.com for a falafel or whatever the chef was inspired to cook this day. Their Açaí is the tastiest, made with pineapple, banana and orange. Unfortunately this mixture contained sugar too. “But it’s organic sugar” the carioca insisted but “it’s still sugar”, I replied in fluent Portuguese and my 3 intensive survival skills lessons at http://www.falabrasilschool.com seemed to pay off.
Their methodology is innovative as they try to make you think and respond in portuguese as a child would without overthinking it! Their lesson is interactive, in and out of the classroom, you practice with unsuspicioned passers by on the streets of Rio. My american classmate Russel, a pensioned orchestra trumpet musician, and I learned all the fruit and veggies at hortifruti, got directions for wherever and ended up drinking beers while listening to out of tune cariocas serenading.
Another way to learn Portuguese is to take taxis. Make sure you know how the addresses are pronounced or have them written down so the drivers can read them as the Brazilian accent isn’t that easy to understand or recreate! You’ll be surprised how they manage to drive like maniacs in the chaotic streets of Rio and still keep their calm. You’ll probably be stuck on traffic but on the plus you’ll have some interesting conversations with them about Rio, the beaches and nudism or as they like to call it naturalism. FYI it’s not allowed on the beaches of Rio, only on designated areas and topless is also prohibited, the only thing allowed is the Brazilian thong! No matter what shape or size, here, the thong is never wrong…
Alternatively, take the bus, if you can handle some shaking they’ll take you just about everywhere for just 3,80$Reis.
And if you like shaking a lot then get information from the local sites about the next samba. Brazilians like to dance to live music on the streets, parks, multispaces, favelas or the home of the great samba schools… So what are you waiting for, partiú samba, let’s go!